மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அல்கமர் - மெசிடோனிய மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

ЕЛ КАМЕР(Месечината)

வசனம்: 1

ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ

1. Се ближи Часот и Месечината се преполови!

வசனம்: 2

وَإِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَيَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ

2. А тие, секогаш кога ќе видат чудо, се вртат и велат: „Непрекината магија!“

வசனம்: 3

وَكَذَّبُواْ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَكُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ

3. Тие не веруваат и се поведуваат по своите желби, а сè е веќе одредено.

வசனம்: 4

وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ

4. И им дојдоа вести кои треба да ги одвратат -

வசனம்: 5

حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞۖ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ

5. совршена мудрост – но, опомените не користат,

வசனம்: 6

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ

6. Затоа сврти се од нив! На Денот кога гласникот ќе ги повика на нешто ужасно

வசனம்: 7

خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ

7. тие со спуштени погледи од гробовите ќе излегуваат, како расеани скакулци,

வசனம்: 8

مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِۖ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ

8. брзајќи кон гласникот, неверниците ќе велат: „Ова е тежок ден!“

வசனம்: 9

۞ كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَقَالُواْ مَجۡنُونٞ وَٱزۡدُجِرَ

9. Нуховиот народ не веруваше пред нив и робот Наш за лага го клеветеа, велејќи: „Лудак!“ – и Нух беше одбиен.

வசனம்: 10

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ

10. И Тој Господарот свој Го замоли: „Јас сум победен, па Ти помогни ми!“

வசனம்: 11

فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ

11. И Ние портите небески ги отворивме за водата која непрекинато лиеше,

வசனம்: 12

وَفَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ

12. и сторивме од земјата изворите да провиреат, и водите се составија како што беше одредено,

வசனம்: 13

وَحَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَدُسُرٖ

13. а него го носевме на тој брод од даски и шајки изграден

வசனம்: 14

تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ

14. којшто пловеше пред Нашите очи, - тоа беше награда за тој што го отфрлија.

வசனம்: 15

وَلَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

15. И Ние тоа го оставивме како поука – па има ли некој да прими поука?

வசனம்: 16

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ

16. И какви беа казната Моја и опомените Мои?!

வசனம்: 17

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

17. И Ние Куранот го направивме лесен за поука - па има ли некој да прими поука?

வசனம்: 18

كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ

18. Не веруваше ни Ад, какви беа казната Моја и опомените Мои?!

வசனம்: 19

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ

19. Еден кобен ден над нив пративме леден ветар кој непрекинато дуваше

வசனம்: 20

تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ

20. и луѓето ги креваше, како да се искорнати палмини стебла,

வசனம்: 21

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ

21. и какви беа казната Моја и опомените Мои?!

வசனம்: 22

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

22. А Ние Куранот го направивме достапен за учење наизуст и поука, па има ли некој да прими поука?

வசனம்: 23

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ

23. И Семуд во опомените не веруваше.

வசனம்: 24

فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَسُعُرٍ

24. „Зарем да следиме некого од нас?!“ – говореа. „Тогаш, навистина, би биле во заблуда и на мака.

வசனம்: 25

أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ

25. Зарем токму нему, од сите нас, да му биде пратена Објавата? Не, тој е вообразен лажливец!“

வசனம்: 26

سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ

26. Тие утре ќе дознаат кој е вообразен лажливец!

வசனம்: 27

إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَٱصۡطَبِرۡ

27. Ние ќе пратиме камила за да ги искушаме, па почекај ги и биди трпелив.

வசனம்: 28

وَنَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡۖ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ

28. И предупреди ги дека водата ќе ја делат и тие и таа, на секој оброк ќе му пристапи тој што е на ред!“

வசனம்: 29

فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ

29. Но тие повикаа еден од нив, па тој се осмели и ја закла -

வசனம்: 30

فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ

30. и какви беа казната Моја и опомените Мои?!

வசனம்: 31

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ

31. Ние на нив им пративме еден единствен крик, па тие станаа како здробени суви лисје, кои ги собира тој што има плевна.

வசனம்: 32

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

32. А Ние го направивме Куранот достапен за учење наизуст и поука, па има ли некој да прими поука?

வசனம்: 33

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۭ بِٱلنُّذُرِ

33. И Лутовиот народ во опомените не веруваше.

வசனம்: 34

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖۖ نَّجَّيۡنَٰهُم بِسَحَرٖ

34. На нив им пративме ветер полн со песок – освен на Лутовото семејство, нив во мугрите ги спасивме,

வசனம்: 35

نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَاۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَن شَكَرَ

35. од милоста Наша. Ете, Ние така ги наградуваме тие што заблагодаруваат.

வசனம்: 36

وَلَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ

36. Атој им сезакануваше со силата Наша, но тие возаканите сесомневаа.

வசனம்: 37

وَلَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡيُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَنُذُرِ

37. Тие од него гостите негови ги бараа, па Ние ги ослепевме: „Искусете ја казната Моја и заканите Мои!“

வசனம்: 38

وَلَقَدۡ صَبَّحَهُم بُكۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ

38. А рано наутро ги стигна казната постојана.

வசனம்: 39

فَذُوقُواْ عَذَابِي وَنُذُرِ

39. „Искусете ја казната Моја и заканите Мои!“

வசனம்: 40

وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

40. А Ние Куранот го направивме достапен за учење наизуст и поука, па има ли некој да прими поука?

வசனம்: 41

وَلَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ

41. И на фараоновите луѓе опомените им доаѓаа,

வசனம்: 42

كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِيزٖ مُّقۡتَدِرٍ

42. но тие ги негираа сите Наши знаци, па Ние ги казнивме така како што казнува Силниот и Моќниот.

வசனம்: 43

أَكُفَّارُكُمۡ خَيۡرٞ مِّنۡ أُوْلَٰٓئِكُمۡ أَمۡ لَكُم بَرَآءَةٞ فِي ٱلزُّبُرِ

43. Дали неверниците ваши се подобри од нив, или вие во книгите небески имате некаква гаранција?

வசனம்: 44

أَمۡ يَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِيعٞ مُّنتَصِرٞ

44. Зарем тие да велат: „Ние сме непобедлива група!“

வசனம்: 45

سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَيُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ

45. Групата сигурно поразена ќе биде, а тие ќе се дадат во бегство!

வசனம்: 46

بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَأَمَرُّ

46. Меѓутоа, Крајот на светот им е закажан, а Крајот на светот е поужасен и погорчлив.

வசனம்: 47

إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي ضَلَٰلٖ وَسُعُرٖ

47. Злосторниците сигурно во заблуда и во страдање беа, и ќе бидат

வசனம்: 48

يَوۡمَ يُسۡحَبُونَ فِي ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ

48. на Денот кога во Огнот ќе бидат одвлечени, со лицата надолу свртени: „Искусете го допирот на Огнот!“

வசனம்: 49

إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ

49. Ние навистина сè со мерка создаваме,

வசனம்: 50

وَمَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۭ بِٱلۡبَصَرِ

50. и наредбата Наша е само еден збор – сè се случува за миг.

வசனம்: 51

وَلَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

51. А Ние веќе ги уништивме сличните на вас, па има ли некој да прими поука?!

வசனம்: 52

وَكُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ

52. И сè што направија во книгата е,

வசனம்: 53

وَكُلُّ صَغِيرٖ وَكَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ

53. сè, мало и големо, во редови е ставено.

வசனம்: 54

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَنَهَرٖ

54. Тие што се плашеа од Аллах ќе бидат во џеннетските градини и покрај реките

வசனம்: 55

فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۭ

55. на местото на Вистината, кај Семоќниот Владетел.