மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அஷ்ஷம்ஸ் - மலாய் மொழிபெயர்ப்பு- அப்துல்லாஹ் bபாஸமியா - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

Asy-Syams

வசனம்: 1

وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا

Demi matahari dan cahayanya yang terang-benderang;

வசனம்: 2

وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

Dan bulan apabila ia mengiringinya;

வசனம்: 3

وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

Dan siang apabila ia memperlihatkannya dengan jelas nyata;

வசனம்: 4

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

Dan malam apabila ia menyelubunginya (dengan gelap- gelita),

வசனம்: 5

وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا

Demi langit dan Yang membinanya (dalam bentuk yang kuat kukuh - yang melambangkan kekuasaanNya);

வசனம்: 6

وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا

Serta bumi dan Yang menghamparkannya (untuk kemudahan makhluk-makhlukNya);

வசனம்: 7

وَنَفۡسٖ وَمَا سَوَّىٰهَا

Demi diri manusia dan Yang menyempurnakan kejadiannya (dengan kelengkapan yang sesuai dengan keadaannya);

வசனம்: 8

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا

Serta mengilhamkannya (untuk mengenal) jalan yang membawanya kepada kejahatan, dan yang membawanya kepada bertaqwa; -

வசனம்: 9

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

Sesungguhnya berjayalah orang yang menjadikan dirinya - yang sedia bersih - bertambah-tambah bersih (dengan iman dan amal kebajikan),

வசனம்: 10

وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

Dan sesungguhnya hampalah orang yang menjadikan dirinya - yang sedia bersih - itu susut dan terbenam kebersihannya (dengan sebab kekotoran maksiat).

வசனம்: 11

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

(Ingatlah), kaum Thamud telah mendustakan (Rasulnya) dengan sebab perbuatan derhaka mereka yang melampaui batas;

வசனம்: 12

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

Ketika orang yang paling jahat di antara mereka menerima perintah dari mereka (supaya membunuh unta yang menjadi mukjizat),

வசனம்: 13

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا

Maka berkatalah Rasul Allah (Nabi Soleh) kepada mereka: “(Janganlah kamu ganggu) unta betina dari Allah itu, dan (janganlah kamu menyekatnya daripada mendapat) air minumnya (supaya kamu tidak ditimpa azab)!”

வசனம்: 14

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

(Setelah Nabi Soleh memberi amaran) lalu mereka mendustakannya serta menyembelih unta itu. Dengan sebab dosa mereka, maka Tuhan menimpakan mereka dengan azab yang membinasakan serta Ia meratakan azab itu meliputi mereka (sehingga punah-ranah semuanya).

வசனம்: 15

وَلَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

Dan Allah tidak hiraukan kesudahan (mereka) yang demikian, (kerana itu adalah balasan yang adil).