Маънолар таржимаси Сура Абаса сураси - Тожикча таржима, мутаржим: Орифий - Қуръони Карим қомуси

Сураи Абаса (Рӯй турш кард)

Оят: 1

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ

[Паёмбар] чеҳра дар ҳам кашид ва рӯй баргардонд

Оят: 2

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

Аз ин ки он нобино [Абдуллоҳ ибни Умми Мактум] наздаш омад

Оят: 3

وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

Ва [эй Паёмбар] ту чи медонӣ? Чи басо ӯ [аз гуноҳонаш] пок шавад

Оят: 4

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

Ё панд гирад ва ин панд ба судаш бошад

Оят: 5

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

Аммо он ки [аз имон] бениёзӣ меварзад

Оят: 6

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

Пас, ту ба ӯ рӯ меоварӣ

Оят: 7

وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

Дар ҳоле ки агар ӯ худро [аз куфр] пок насозад, эроде бар ту нест

Оят: 8

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

Аммо касе, ки шитобон ба суроғи ту меояд

Оят: 9

وَهُوَ يَخۡشَىٰ

Ва [аз Аллоҳ таоло] метарсад

Оят: 10

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

Пас, ту аз ӯ ғофил мешавӣ [ва ба дигарон мепардозӣ]

Оят: 11

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

Ҳаргиз чунин нест; бе гумон, ин [оёт барои] тазаккур ва ёдоварӣ аст

Оят: 12

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

Пас, ҳар ки бихоҳад, аз он панд гирад

Оят: 13

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

Дар саҳифаҳои арҷманде [сабт] аст

Оят: 14

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ

[Дар ҷойгоҳе] Баландпоя ва покиза [аз палидӣ]

Оят: 15

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

Дар дасти сафирон [-и ваҳй] аст

Оят: 16

كِرَامِۭ بَرَرَةٖ

[Ки] бузургвору накукоранд

Оят: 17

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

Марг бар инсон [-и кофир, ки] чи қадар носипос аст!

Оят: 18

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

[Аллоҳ таоло] Ӯро аз чи чиз офаридааст?

Оят: 19

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

Ӯро аз нутфа [-и ночизе] офарид ва сипас мавзунаш сохт

Оят: 20

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

Он гоҳ роҳро барояш осон намуд

Оят: 21

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

Он гоҳ [пас аз поёни умр] ӯро миронд ва дар қабр [пинҳон] намуд

Оят: 22

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

Сипас ҳар гоҳ бихоҳад, ӯро [зинда мекунад ва] бармеангезад

Оят: 23

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

Ҳаргиз чунин нест [ки ӯ мепиндорад]. Ӯ ҳанӯз он чиро, ки [Аллоҳ таоло] фармон дода, ба ҷой наовардааст

Оят: 24

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

Пас, инсон бояд ба ғизои хеш [ва офариниши он] бингарад

Оят: 25

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

Мо оби фаровон [аз осмон] фуру рехтем

Оят: 26

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

Сипас заминро аз ҳам шикофтем

Оят: 27

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

Он гоҳ дар он дона [-ҳои фаровон] рӯёнидем

Оят: 28

وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا

Ва ангуру сабзӣ [хӯрокии бисёр]

Оят: 29

وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا

Ва зайтуну нахл

Оят: 30

وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا

Ва боғҳое [анбуҳ ва] пурдарахт

Оят: 31

وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا

Ва [анвои] мева ва алаф [падид овардем]

Оят: 32

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

[Ҳамаи инҳо] Барои баҳрагирии шумо ва чаҳорпоёнатон аст

Оят: 33

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

Пас, ҳангоме ки [он] садои боҳайбати [-и қиёмат] фаро расад

Оят: 34

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

Рӯзе, ки инсон аз бародараш мегурезад

Оят: 35

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ

Ва аз модараш ва аз падараш

Оят: 36

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ

Ва аз занаш ва писаронаш [низ мегурезад]

Оят: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

Дар он рӯз ҳар касро корест, ки ӯро ба худ машғул медорад

Оят: 38

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

Чеҳраҳое дар он рӯз кушода ва равшан аст

Оят: 39

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

[Ба хотири неъмату раҳмати Аллоҳ таоло] хандону шод аст

Оят: 40

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

Ва чеҳраҳое дар он рӯз ғуборолуд аст

Оят: 41

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

Сиёҳӣ [ва торикӣ] онҳоро пӯшонидааст

Оят: 42

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

Инон ҳамон кофирони бадкирдоранд