ការបកប្រែអត្ថន័យ ជំពូក​ អាល់កាវសើរ - ការបកប្រែជាភាសាហ្សកហ្ស៊ី - កំពុងដំណើរការលើវា - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាល់កាវសើរ

អាយ៉ាត់: 1

إِنَّآ أَعۡطَيۡنَٰكَ ٱلۡكَوۡثَرَ

ჭეშმარიტად, ჩვენ გიბოძეთ ქევსერი.^[1]

[1] უთვალავი სიკეთე, წყალობა, სამოთხეში ერთ-ერთი მდინარე. ენეს ბინ მალიქი დ გადმოგვცემს: ერთ დღეს ალლაჰის შუამავალი ﷺ ჩვენს შორის იჯდა და ჩაეძინა. შემდეგ თავი წამოწია და იღიმოდა. ჩვენ მას ვკითხეთ: ო, ალლაჰის შუამავალო! რატომ იღიმი? მან თქვა: ცოტა ხნის წინ ჩემზე სურა ჩამოევლინა. მან სურა ქევსერი წაიკითხა და თქვა: იცით რა არის ქევსერი? ჩვენ ვუთხარით: ალლაჰმა და მისმა შუამავალმა უკეთ იცის! მან თქვა: უეჭველად ის არის მდინარე, რომელიც დიადმა ღმერთმა აღმითქვა. მისი სიკეთეები ძალიან ბევრია, ის არის აუზი სადაც განკითხვის დღეს ჩემი უმმეთი შეიკრიბება, მისი ჭურჭელი ვარსკვლავებისოდენია. ერთ-ერთ მსახურს მისგან განარიდებენ. მე ვიტყვი: ღმერთო ის ჩემი უმმეთიდანაა. ის მეტყვის: შენ რა იცი ეგ რა სიახლეების მკეთებელი იყო შენს შემდეგ! (მუსლიმ, სალაჰ 14/400.)

អាយ៉ាត់: 2

فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَٱنۡحَرۡ

მაშ ილოცე შენი ღმერთისთვის და ყურბანი დაკალ,^[1]

[1] აიათის თარგმანი შესრულებულია აჰლი სუნნას სწავლულთა უმრავლესობის განმარტებების შესაბამისად, რომლის მიხედვითაც ლოცვით ყოველდღიური ხუთი ნამაზი ან ბაირამ ნამაზი იგულისხმება. ხოლო სიტყვა „ნაჰრ“ (نحر) მკერდის ზედა ნაწილს ნიშნავს, სადაც ყელი უერთდება მკერდს. ხშირად ეს სიტყვა ყურბნის დაკლასთანაა გაიგივებული, რადგანაც აქლემის დაკლისას სწორედ სხეულის მაგ ნაწილში არჭობენ დანას. აქედან გამომდინარე აჰლი სუნნას სწავლულთა უმრავლესობა განმარტავს, რომ აიათის ამ სიტყვით ყურბნის დაკლაა ნაბრძანები. არსებობს სხვა უფრო სუსტი შეხედულებებიც: ‘ალი ბინ აბუ ტალიბი: აქ იგულისხმება ნამაზზე ყოფნისას მარჯვენა ხელის მარცხენა ხელის ზემოდან მოთავსება და ორივეს ერთად მკერდზე დადება. აბუ ჯა’ფერი გადმოგვცემს: აქ ნამაზის საწყისი თაქბირის დროს ხელების მკერდის სიმაღლეზე წამოწევა იგულისხმება. იხ. თაფსირუ ტაბერი.

អាយ៉ាត់: 3

إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ ٱلۡأَبۡتَرُ

უეჭველად, შენი მოძულე არის მოკვეთილი.^[1]

[1] აიათი გულისხმობს მუჰამმედ შუამავლის ﷺ მოძულეებს, რომლებიც ამბობდნენ, რომ ის იყო შთამომავლობიდან მოკვეთილი, რადგანაც მისი ვაჟიშვილი გარდაიცვალა და გვარის გამგრძელებელი არ ჰყავდა. სინამდვილეში შუამავალ მუჰამმედის ﷺ სახელი ქვეყნიერების აღსასრულამდე დარჩება მორწმუნეთა გულებში და მას ყოველთვის ეყოლება მიმდევარი, ხოლო მისი მოძულე მტრები მართლაც მოკვეთილი აღმოჩდნენ როგორც შთამომავლობისგან ასევე იდეოლოგიასაც აღარ შერჩა მიმდევარი.