மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸூரா அபஸ - ஜெர்மன் மொழிபெயர்ப்பு - போப்பன்ஹெய்ம் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

‘Abasa

வசனம்: 1

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ

Er blickte düster und kehrte sich ab,

வசனம்: 2

أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

weil der Blinde zu ihm kam.

வசனம்: 3

وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

Was läßt dich wissen, vielleicht läutert er sich

வசனம்: 4

أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

oder bedenkt, so daß ihm die Ermahnung nützt.

வசனம்: 5

أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

Was nun jemanden angeht, der sich für unbedürftig hält,

வசனம்: 6

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ

so widmest du dich ihm,

வசனம்: 7

وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ

obgleich es dich nicht zu kümmern hat, daß er sich nicht läutern will.

வசனம்: 8

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ

Was aber jemanden angeht, der zu dir geeilt kommt

வசனம்: 9

وَهُوَ يَخۡشَىٰ

und dabei gottesfürchtig ist,

வசனம்: 10

فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ

von dem läßt du dich ablenken.

வசனம்: 11

كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ

Keineswegs! Gewiß, es ist eine Erinnerung.

வசனம்: 12

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

Wer nun will, gedenkt seiner.

வசனம்: 13

فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ

(Er steht) auf in Ehren gehaltenen Blättern,

வசனம்: 14

مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ

erhöhten und rein gehaltenen,

வசனம்: 15

بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ

durch die Hände von Entsandten,

வசனம்: 16

كِرَامِۭ بَرَرَةٖ

edlen, frommen.

வசனம்: 17

قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ

Tod dem Menschen, wie undankbar er ist!

வசனம்: 18

مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ

Woraus hat Er ihn erschaffen?

வசனம்: 19

مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ

Aus einem Samentropfen hat Er ihn erschaffen und ihm dabei sein Maß festgesetzt.

வசனம்: 20

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ

Den Weg hierauf macht Er ihm leicht.

வசனம்: 21

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ

Hierauf läßt Er ihn sterben und bringt ihn dann ins Grab.

வசனம்: 22

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ

Hierauf, wenn Er will, läßt Er ihn auferstehen.

வசனம்: 23

كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ

Keineswegs! Er hat noch nicht ausgeführt, was Er ihm befohlen hat.

வசனம்: 24

فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ

So schaue der Mensch doch auf seine Nahrung:

வசனம்: 25

أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا

Wir gießen ja Güsse von Wasser,

வசனம்: 26

ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا

hierauf spalten Wir die Erde in Spalten auf

வசனம்: 27

فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا

und lassen dann auf ihr Korn wachsen

வசனம்: 28

وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا

und Rebstöcke und Grünzeug

வசனம்: 29

وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا

und Ölbäume und Palmen

வசனம்: 30

وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا

und Gärten mit dicken Bäumen

வசனம்: 31

وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا

und Früchte und Futter,

வசனம்: 32

مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ

als Nießbrauch für euch und für euer Vieh.

வசனம்: 33

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ

Wenn dann der betäubende (Schrei) kommt,

வசனம்: 34

يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ

am Tag, da der Mensch flieht vor seinem Bruder

வசனம்: 35

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ

und seiner Mutter und seinem Vater

வசனம்: 36

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ

und seiner Gefährtin und seinen Söhnen-

வசனம்: 37

لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ

jedermann von ihnen wird an jenem Tag eine Angelegenheit haben, die ihn beschäftigt.

வசனம்: 38

وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ

(Die einen) Gesichter werden an jenem Tag erstrahlen,

வசனம்: 39

ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ

lachen und sich freuen.

வசனம்: 40

وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ

Und auf (den anderen) Gesichtern wird an jenem Tag Staub sein.

வசனம்: 41

تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ

und sie werden von Dunkelheit bedeckt sein.

வசனம்: 42

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ

Das sind die Ungläubigen und Sittenlosen.