وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئۆزبەکی - علاء الدين منصور * - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
Абаса сураси
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ
И з о ҳ. Ривоят қилинишича, бир куни Пайғамбар алайҳис-салоту вас-салом Қурайш зодагонларидан бир гуруҳини Исломга даъват қилиб турганларида, олдиларига Абдуллоҳ ибн Умми Мактум исмли кўзлари ожиз бир саҳоба келиб, бир неча бор: «Ё Расулуллоҳ, менга Аллоҳ сизга билдирган нарсалардан таълим беринг», деб такрорлади. Чунки у киши аъмо бўлганлари сабабли Пайғамбаримизнинг бошқалар билан банд эканликларини сезмаган эди. Пайғамбар алайҳис-салоту вас-салом ҳалиги Қурайш катталари Исломни қабул қилишса, уларга эргашиб орқаларидаги тобеълари ҳам мусулмон бўлиб қолади, деган умид билан берилиб сўзлаётганлари сабабли, мана шу пайтда Абдуллоҳ ибн Умми Мактум келиб сўзларини бўлганидан аччиғланиб, қовоқ солдилар ва у кишига орқа ўгириб, Қурайш катталари билан сўзлашишда давом этдилар. Шунда Пайғамбаримизга танбеҳ бўлиб мазкур ва қуйидаги оятлар нозил бўлди. Шу ўринда биз муҳтарам ўқувчи эътиборини мазкур оятлардаги икки ибратли нуқтага жалб этмоқчимиз. Биринчидан, Аллоҳ таоло Ўзининг ҳабиби ва сўнгги пайғамбарига танбеҳ берар экан, у кишига бевосита хитоб қилмади, балки гўё учинчи шахс ҳақида гапираётгандек танбеҳ бердики, бу Дўст Дўстга қиладиган муомаланинг беназир намунасидир. Иккинчидан, агар бизда Аллоҳ таолонинг Ўзи «шак-шубҳасиз, сиз улуғ Хулқ устидадирсиз», (Қалам сураси, 4-оят) деб таърифлаган Пайғамбаримиз мазкур воқеада бир аъмо кишига озор бердиларми, деган савол туғилса, бундай саволнинг жавоби ҳам ўша воқеанинг ўзида мавжуддир, яъни юқоридаги оятлар гувоҳлик беришича, Пайғамбар алайҳис-салоту вас-салом у кишининг дилига озор берадиган бирон қаттиқ сўз айтганлари йўқ, балки фақатгина қовоқларини уюб, юз ўгирдилар холоски, бундай ҳолатни кўзи ожиз одам кўра олмагани учун озор топмаслиги аниқдир. Аллоҳ таолонинг танбеҳидан сўнг Расулуллоҳ қачон Абдуллоҳ ибн Умми Мактумни кўриб қолсалар: «Марҳабо, эй менга Парвардигоримдан дашном олиб берган зот», деб у кишига пешвоз чиқадиган бўлган эканлар.
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَهُوَ يَخۡشَىٰ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
كِرَامِۭ بَرَرَةٖ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا
تەفسیرە عەرەبیەکان:
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا
تەفسیرە عەرەبیەکان:
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا
تەفسیرە عەرەبیەکان:
مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ
تەفسیرە عەرەبیەکان:
وه‌رگێڕانی ماناكان سوره‌تی: سورەتی عبس
وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی ئۆزبەکی - علاء الدين منصور - پێڕستی وه‌رگێڕاوه‌كان
وەرگێڕاوی ماناکانی قورئانی پیرۆز بۆ زمانی ئۆزبەکی، وەرگێڕان: علاء الدين منصور، چاپی ساڵی 1430ك، بڵاوکراوەتەوە بە سەرپەرشتیاری ناوەندی ڕواد بۆ وەرگێڕان، پیشاندانی وەرگێڕاوە سەرەکیەکە لەبەردەستە بۆ ڕا دەربڕین لە سەری وهەڵسەنگاندنی وپێشنیارکردنی پەرەپێدانی بەردەوام.