የይዘት ትርጉም ምዕራፍ ሱረቱ አል ጋሺያህ - የሙኽተሰር ቁርአን ተፍሲር ትርጉም በፋርስኛ ቋንቋ - የቅዱስ ቁርዓን ማህደር

سوره غاشيه

ከመዕራፉ ዓላማዎች:

التذكير بالآخرة وما فيها من الثواب والعقاب، والنظر في براهين قدرة الله.

یادآوری آخرت و پاداش و مجازاتِ موجود در آن، و نگریستن به دلایل قدرت الهی.

---

አንቀጽ: 1

هَلْ اَتٰىكَ حَدِیْثُ الْغَاشِیَةِ ۟ؕ

- ای رسول- آیا خبر قیامت که هول و هراسش مردم را کاملاً فرا می‌گیرد به تو رسیده است؟!

አንቀጽ: 2

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ خَاشِعَةٌ ۟ۙ

مردم در روز قیامت یا از بدبختان هستند یا از خوشبختان؛ و چهره‌های بدبختان خوار و افتاده است.

አንቀጽ: 3

عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ ۟ۙ

با غل و زنجیرهایی که بسته شده و کشیده می‌شوند خسته و رنجور هستند.

አንቀጽ: 4

تَصْلٰی نَارًا حَامِیَةً ۟ۙ

این چهره‌ها در آتشی سوزان که حرارت بی‌رحمانه‌ای دارد وارد می‌شوند.

አንቀጽ: 5

تُسْقٰی مِنْ عَیْنٍ اٰنِیَةٍ ۟ؕ

از چشمه‌هایی با آبی بسیار داغ نوشانده می‌شوند.

አንቀጽ: 6

لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ اِلَّا مِنْ ضَرِیْعٍ ۟ۙ

طعامی ندارند که از آن تغذیه کنند جز پلیدترین و بدبوترین طعام از گیاهی به نام شِبرِق که وقتی خشک گردد مسموم می‌شود.

አንቀጽ: 7

لَّا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِیْ مِنْ جُوْعٍ ۟ؕ

که خورنده‌اش نه فربه می‌شود، و نه گرسنگی‌اش برطرف می‌گردد.

አንቀጽ: 8

وُجُوْهٌ یَّوْمَىِٕذٍ نَّاعِمَةٌ ۟ۙ

و چهره‌های خوشبخت در آن روز به خاطر نعمت‌هایی که با آن روبرو می‌شوند در نعمت و شادمانی و سرور هستند.

አንቀጽ: 9

لِّسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ۟ۙ

از اعمال صالحی که در دنیا انجام داده‌اند راضی هستند؛ زیرا پاداش عمل‌شان را دوبرابر ذخیره‌شده یافته‌اند.

አንቀጽ: 10

فِیْ جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ۟ۙ

در بهشتی که دارای مکان و جایگاهی مرتفع است.

አንቀጽ: 11

لَّا تَسْمَعُ فِیْهَا لَاغِیَةً ۟ؕ

در بهشت سخن باطل و لغوی نمی‌شنوند؛ چه رسد به شنیدن سخنی حرام.

አንቀጽ: 12

فِیْهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ۟ۘ

در این بهشت چشمه‌هایی جاری است که هرگونه بخواهند آنها را جاری می‌کنند، و به مصرف می‌رسانند.

አንቀጽ: 13

فِیْهَا سُرُرٌ مَّرْفُوْعَةٌ ۟ۙ

تخت‌هایی بلند در آن است.

አንቀጽ: 14

وَّاَكْوَابٌ مَّوْضُوْعَةٌ ۟ۙ

و قَدَح‌هایی قرارداده شده و آماده شده برای نوشیدن.

አንቀጽ: 15

وَّنَمَارِقُ مَصْفُوْفَةٌ ۟ۙ

و بالش‌هایی که منظم در پهلوی یکدیگر چیده شده‌اند در آن قرار دارد.

አንቀጽ: 16

وَّزَرَابِیُّ مَبْثُوْثَةٌ ۟ؕ

و در آن فرش هایی فراوان و گسترده شده در همه ى جوانب وجود دارد.

አንቀጽ: 17

اَفَلَا یَنْظُرُوْنَ اِلَی الْاِبِلِ كَیْفَ خُلِقَتْ ۟ۥ

پس آیا از روی تأمل به شتر نمی‌نگرند که الله چگونه آن را آفرید، و رام بنی‌آدم کرد؟!

አንቀጽ: 18

وَاِلَی السَّمَآءِ كَیْفَ رُفِعَتْ ۟ۥ

و به آسمان نمی‌نگرند که چگونه آن را بالا برد تا سقفی محفوظ بالای سرشان شد، و بر آنها سقوط نمی‌کند؟!

አንቀጽ: 19

وَاِلَی الْجِبَالِ كَیْفَ نُصِبَتْ ۟ۥ

و به کوه‌ها نمی‌نگرند که چگونه آنها را نصب و زمین را با آن ثابت کرد تا مردم را نلرزاند؟!

አንቀጽ: 20

وَاِلَی الْاَرْضِ كَیْفَ سُطِحَتْ ۟

و به زمین نمی‌نگرند که چگونه آن را گستراند، و برای اقامت مردم مهیا کرد؟!

አንቀጽ: 21

فَذَكِّرْ ۫— اِنَّمَاۤ اَنْتَ مُذَكِّرٌ ۟ؕ

پس -ای رسول- اینها را اندرز بده، و از عذاب الله بترسان؛ زیرا تو فقط تذکردهنده هستی، و جز یادآوری آنها از تو خواسته نمی‌شود، اما توفیق آنها به ایمان فقط به دست الله است.

አንቀጽ: 22

لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَۜیْطِرٍ ۟ۙ

تو بر آنها مسلط نیستی تا آنها را بر ایمان مجبور کنی.

ከአንቀጾቹ የምንማራቸዉ ቁም ነገሮች:

• أهمية تطهير النفس من الخبائث الظاهرة والباطنة.

اهمیت پاکیزه‌ ساختن نفس از پلیدی‌های آشکار و نهان.

• الاستدلال بالمخلوقات على وجود الخالق وعظمته.

استدلال به مخلوقات بر وجود و عظمت خالق.

• مهمة الداعية الدعوة، لا حمل الناس على الهداية؛ لأن الهداية بيد الله.

وظیفۀ دعوتگر دعوت است، نه واداشتن مردم به هدایت؛ زیرا هدایت به دست الله است.

አንቀጽ: 23

اِلَّا مَنْ تَوَلّٰی وَكَفَرَ ۟ۙ

مگر کسی از آنها که از ایمان روی بگرداند، و به الله و رسولش کفر ورزد.

አንቀጽ: 24

فَیُعَذِّبُهُ اللّٰهُ الْعَذَابَ الْاَكْبَرَ ۟ؕ

که الله در روز قیامت او را با عذاب بزرگتر عذاب می‌کند یعنی او را وارد جهنم می‌کند که برای همیشه در آن می‌ماند.

አንቀጽ: 25

اِنَّ اِلَیْنَاۤ اِیَابَهُمْ ۟ۙ

به‌راستی‌که بازگشت آنها پس از مرگشان فقط به‌سوی ما است.

አንቀጽ: 26

ثُمَّ اِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ۟۠

سپس به‌راستی‌که حسابرسی آنها بر اعمال‌شان فقط برعهدۀ ما است، نه تو و نه هیچ‌کس دیگری چنین اختیاری ندارد.

ከአንቀጾቹ የምንማራቸዉ ቁም ነገሮች:

• فضل عشر ذي الحجة على أيام السنة.

فضیلت ده روز اول ذوالحجه بر دیگر روزهای سال.

• ثبوت المجيء لله تعالى يوم القيامة وفق ما يليق به؛ من غير تشبيه ولا تمثيل ولا تعطيل.

ثبوت آمدن الله تعالی در روز قیامت آن‌گونه که شایستۀ او تعالی است؛ بدون هیچ تشبیه و تمثیل و تعطیلی.

• المؤمن إذا ابتلي صبر وإن أعطي شكر.

هرگاه مؤمن مورد آزمایش قرار گیرد صبر می‌کند و اگر به او عطا شود سپاسگزاری می‌کند.